Het aftellen begint
Blijf op de hoogte en volg Monique
10 Maart 2014 | Nederland, Haskerhorne
Hallo alle toppers die de moeite nemen om mijn blog even te lezen!
Eerst maar even een introductie?
Volgende week donderdag 20 maart vlieg ik samen met Esther, Savan en Cobiena voor 2 maanden naar Indonesië , Noord-Sulawesi , Tondano.
Waar ik les (sportlessen) ga geven aan de weeskinderen en kinderen van de basisschool.
Dit allemaal voor de 'stichting kinderen van Amurang'.
Tja, nou hier zit ik dan op bed met mijn laptop op schoot mijn eerste blog aan het typen. En wat vind ik het leuk om dit te doen! Als iemand in mijn omgeving op reis ging en blogs plaatste dan las ik die altijd met plezier en dacht ik bij mezelf wat lijkt het mij leuk om dat ook te doen ... en ja hoor daar was die al !
Na maanden / weken voorbereiden van bijeenkomsten,vergaderingen, actie's om geld in te zamelen, Indonesische lessen volgen, prikken/inentingen , die ik overigens echt belachelijk duur vind. Is het aftellen begonnen, nog een dikke week te gaan. Dus je zou zeggen daar komt het stressen en de zenuwen , maar nee hoor die zijn bij mij al weken bezig ! Je kunt zeggen dat ik al aardig duizelig ben van die rollercoaster.
Mijn koffer staat open in mijn kamer en steeds als ik iets tegen kom wat ik niet moet vergeten of wat mee moet gooi ik het er gelijk in, als ik er nu naar kijk dan hoop ik maar dat alles er in past en mijn koffer dicht kan!
Vandaag hebben Esther , Cobiena , Savan en ik onze 'ik ga op reis en neem mee...' briefjes , ik verbeter : BRIEVEN naar elkaar toe gemaild.
Grote lappen tekst waar je naar zit te staren en denkt: HELP ! dat was ik vergeten, en dat moet ik nog pakken en ohja dat ook nog!
Het geordende briefje wat ik had gemaakt lijkt net zo geordend als mijn hoofd momenteel .. NOT
Ondanks dat ik mezelf regelmatig even moet terug roepen en met beide benen op de grond moet zetten heb ik er toch stiekem ook wel ontzettend veel zin in. Ik voel nu het dichterbij komt dat het ook tijd is om bijna te vertrekken, we werken er al zo lang naar toe dat we nu met eigen ogen willen zien, met eigen neus willen ruiken en met eigen handen willen voelen hoe het daar in Indonesië nou werkelijk is.
Lekker om dit zo van mij af te schrijven en jullie lekker te betrekken in mijn stress !Ik hoop wel dat het leuk genoeg was om mijn andere blogs ook te lezen, die zullen vast wat minder chaotisch zijn.
Bedankt voor jullie tijd & tot snel !
Liefs Monique
Eerst maar even een introductie?
Volgende week donderdag 20 maart vlieg ik samen met Esther, Savan en Cobiena voor 2 maanden naar Indonesië , Noord-Sulawesi , Tondano.
Waar ik les (sportlessen) ga geven aan de weeskinderen en kinderen van de basisschool.
Dit allemaal voor de 'stichting kinderen van Amurang'.
Tja, nou hier zit ik dan op bed met mijn laptop op schoot mijn eerste blog aan het typen. En wat vind ik het leuk om dit te doen! Als iemand in mijn omgeving op reis ging en blogs plaatste dan las ik die altijd met plezier en dacht ik bij mezelf wat lijkt het mij leuk om dat ook te doen ... en ja hoor daar was die al !
Na maanden / weken voorbereiden van bijeenkomsten,vergaderingen, actie's om geld in te zamelen, Indonesische lessen volgen, prikken/inentingen , die ik overigens echt belachelijk duur vind. Is het aftellen begonnen, nog een dikke week te gaan. Dus je zou zeggen daar komt het stressen en de zenuwen , maar nee hoor die zijn bij mij al weken bezig ! Je kunt zeggen dat ik al aardig duizelig ben van die rollercoaster.
Mijn koffer staat open in mijn kamer en steeds als ik iets tegen kom wat ik niet moet vergeten of wat mee moet gooi ik het er gelijk in, als ik er nu naar kijk dan hoop ik maar dat alles er in past en mijn koffer dicht kan!
Vandaag hebben Esther , Cobiena , Savan en ik onze 'ik ga op reis en neem mee...' briefjes , ik verbeter : BRIEVEN naar elkaar toe gemaild.
Grote lappen tekst waar je naar zit te staren en denkt: HELP ! dat was ik vergeten, en dat moet ik nog pakken en ohja dat ook nog!
Het geordende briefje wat ik had gemaakt lijkt net zo geordend als mijn hoofd momenteel .. NOT
Ondanks dat ik mezelf regelmatig even moet terug roepen en met beide benen op de grond moet zetten heb ik er toch stiekem ook wel ontzettend veel zin in. Ik voel nu het dichterbij komt dat het ook tijd is om bijna te vertrekken, we werken er al zo lang naar toe dat we nu met eigen ogen willen zien, met eigen neus willen ruiken en met eigen handen willen voelen hoe het daar in Indonesië nou werkelijk is.
Lekker om dit zo van mij af te schrijven en jullie lekker te betrekken in mijn stress !Ik hoop wel dat het leuk genoeg was om mijn andere blogs ook te lezen, die zullen vast wat minder chaotisch zijn.
Bedankt voor jullie tijd & tot snel !
Liefs Monique
-
10 Maart 2014 - 23:27
Anneke Holtrop:
Leuk verhaal Monique. Ik ga je blog zeker volgen.
Ik wens je een hele fijne tijd daar. Geniet er van!!! -
11 Maart 2014 - 09:36
Catharina De Vries:
Leave leave Monique,
Der is it dan bijna safier......dyn eerste blog.....de leste keer afscheid nimme fan familje en freonen........spannend hjer!!!!
Geniet d'r fan Monique!!
In hiele dikke knuffel en in nog dikkere tut fan us! -
13 Maart 2014 - 16:15
Wiebren:
He Monique,
Leuk ferhaaltsje, nog 1 wyke en dan..... In protte sukses en wy sille dy folgje! Meitsje der mar in moaie tiid fan.
Groetnis fan Wiebren en Sigrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
