Zoveel indrukken.
Blijf op de hoogte en volg Monique
23 Maart 2014 | Nederland, Haskerhorne
Ik lig in de stoel op de veranda, als ik voor me kijk zie ik een prachtig landschap , de vulkaan lokon en een heel mooi Indonesisch meisje dansen samen met Savan en Luuk.Denk even aan alles wat ik hier momenteel mee maak en zal nu over de afgelopen 3/4 dagen vertellen...pak een bakje koffie of thee erbij en ga er lekker voor zitten, want je bent niet zomaar uit gelezen.
De vliegreis is goed verlopen , lang maar te doen.
De eerste 12 uur was zitten , slapen, muziek luisteren, lezen en zo de hele tijd maar door, want na zo lang weet je van gekheid niet meer wat je moet doen. Eenmaal op Singapore aangekomen moesten we 4 uren wachten en asjemenou wat waren me moe en duf. Natuurlijk waren we allemaal niet oplettend, waaardoor Savan een klein Indonesisch vrouwtje liet struikelen over haar trolly. Geen goede binnenkomer, maar wat hadden we een lol samen.
Na nog 4 uren vliegen stonden Rianne, Luuk, Marco , Tamara (de groep die al 2 maanden in Indonesië is en wij gaan overnemen) en Gerard (onze begeleider) ons op te wachten. Ipv dat we gelijk naar eind bestemming gingen, zijn we heeerlijk verrast om even bij te komen in een lekker luxe hotel met zwembad en goed eten.
Zaterdag was het een lange indrukwekkende dag vol emoties.
'S ochtends zijn we naar Tomohon gegaan waar Gerard onze begeleider verblijft, want daar logeren we tot de andere groep weg gaat dinsdag. We zijn wel gelijk even wezen kijken bij ons huisje. Niks mis mee , natuurlijk wel veel primitiever dan thuis, maar zeker te doen. Eenmaal via een donker trappetje boven gekomen met in ons hoofd enge ideeën over ratten en spinnen, die in dit huis schijnen rond te lopen, maakt Tamara 1 opmerkig : kijk daar achter je... (zat een tjiktjak op de muur wat lijkt op een salamader ) en wij GILLEN!! Haha we pisten bijna in onze broek. We waren nog net niet van de 3 meter hoge balkon gesprongen waar we op stonden.
Vlakbij ons huisje is het weeshuis en de basissschool waar wij les gaan geven. De kinderen waren verlegen (malu) en toch waren ze heel enthousiast om ons te ontmoeten. We werden rond geleid door het weeshuis(asrama). De jongens wonen in een mooi nieuwe gedeelte , de meiden daar in tegen in een shockerend huis, waar je het gevoel hebt dat het elk moment uit elkaar gaat vallen. De meisjes en ook de jongens slapen met twee personen in 1 bed om het warm te houden, omdat ze bijna allemaal geen dekentje hebben. De gevoelens die je op dat moment voelt is echt iets wat je zelf moet ervaren, daar zijn geen woorden voor.
Gelukkig savond's even kunnen skypen met Tjitte , heit en mem ! Heel fijn!
Vandaag 23 Maart mis ik voor het eerst Heit zijn verjaardag.
Heel apart , maar waar ik ook zit op de wereld, ik denk vandaag even extra aan je heit. Ik had ook de eer om hem als eerste te feliciteren omdat het 7 uren tijdsverschil is en het dus eerder 23 maart bij ons was.
Vanochtend ging om 5 uur de wekker. Kwart over 6 zaten we in de auto en het voelde alsof het al 10 uur was, vanwege het heerlijke weertje en de vogeltjes die floten. Om 7 uur werden we verwacht in de kerk. Voor we de kerk in gingen, zagen de andere meiden dat mijn jurkje door scheen, dus dat je heel mooi mijn bh kon zien, niet netjes nee! Eshter en ik waren op het idee gekomen om van bolero te ruilen omdat die van Esther voor je borst hing. Wij heel charmant daar midden tussen die mensen onze bolero's uittrekken en om wisselen. Toen we eenmaal stonden te klungelen met die dingen, bedachten we ons dat het eigenlijk hier verboden is dat wij vrouwen onze schouders laten zien( heeft met respect en geloof te maken ). Hadden wij weer, zo typisch Hollands gedrag.
De kerdienst duurde 2 uren. Dat zag er als volgt uit: Zitten, op de knieën , staan , zingen, bidden, op de knieën, staan, zitten en dan versta je er ook nog eens helemaal niks van wat ze allemaal zeiden. Maar het was heel bijzonder om dat zo eens mee te maken. Je ziet ook dat echt (bijna) iedereen hier naar de kerk gaat. Om de 50/100m staat er namelijk wel een kerk. Ook moesten wij ons even voorstellen in het... Indonesisch.keihard in gestudeerd en toch gaat het weer niet zo soepel als je in gedachten had haha. Saya nama Monique, Saya semilan belas tahun, saya siswi guru sports atletic ( Mijn naam is monique, Ik ben 19 jaar oud, ik ben student en geef de sport atletiek).
Vanmiddag zijn we naar de tempel geweest, het leek wel een sprookje, zoveel mooie kleuren en beelden.
In de tempel heb ik kaarsjes aangestoken voor Heit, Mem, Rick, Tjitte, Gosse, Rixt, Ellis, Jelte, Rianne & Bartele.
Dit heb ik gedaan om een moment te nemen om aan mezelf en hun te denken. Een stukje kracht te geven zoals dat in het Boedhisme wordt gedaan.
Ik ben hier aan het genieten maar ook aan het uitvogelen wat al die emoties hier met mij doen. We mogen geen sorry meer zeggen van Gerard en moeten van ons zelf houden. Je gaat hier gewoon filosofisch denken en ik vind dat heerlijk.
Morgen hebben we de introductie dag op de school en komen we dus echt in contact met de kinderen. Spannend, maar ook super zin om nu ech te starten.
Een lang verhaal om te lezen, maar korter kon ik het niet maken haha.
Dikke tut van uit Indonesië
selumpa !
De vliegreis is goed verlopen , lang maar te doen.
De eerste 12 uur was zitten , slapen, muziek luisteren, lezen en zo de hele tijd maar door, want na zo lang weet je van gekheid niet meer wat je moet doen. Eenmaal op Singapore aangekomen moesten we 4 uren wachten en asjemenou wat waren me moe en duf. Natuurlijk waren we allemaal niet oplettend, waaardoor Savan een klein Indonesisch vrouwtje liet struikelen over haar trolly. Geen goede binnenkomer, maar wat hadden we een lol samen.
Na nog 4 uren vliegen stonden Rianne, Luuk, Marco , Tamara (de groep die al 2 maanden in Indonesië is en wij gaan overnemen) en Gerard (onze begeleider) ons op te wachten. Ipv dat we gelijk naar eind bestemming gingen, zijn we heeerlijk verrast om even bij te komen in een lekker luxe hotel met zwembad en goed eten.
Zaterdag was het een lange indrukwekkende dag vol emoties.
'S ochtends zijn we naar Tomohon gegaan waar Gerard onze begeleider verblijft, want daar logeren we tot de andere groep weg gaat dinsdag. We zijn wel gelijk even wezen kijken bij ons huisje. Niks mis mee , natuurlijk wel veel primitiever dan thuis, maar zeker te doen. Eenmaal via een donker trappetje boven gekomen met in ons hoofd enge ideeën over ratten en spinnen, die in dit huis schijnen rond te lopen, maakt Tamara 1 opmerkig : kijk daar achter je... (zat een tjiktjak op de muur wat lijkt op een salamader ) en wij GILLEN!! Haha we pisten bijna in onze broek. We waren nog net niet van de 3 meter hoge balkon gesprongen waar we op stonden.
Vlakbij ons huisje is het weeshuis en de basissschool waar wij les gaan geven. De kinderen waren verlegen (malu) en toch waren ze heel enthousiast om ons te ontmoeten. We werden rond geleid door het weeshuis(asrama). De jongens wonen in een mooi nieuwe gedeelte , de meiden daar in tegen in een shockerend huis, waar je het gevoel hebt dat het elk moment uit elkaar gaat vallen. De meisjes en ook de jongens slapen met twee personen in 1 bed om het warm te houden, omdat ze bijna allemaal geen dekentje hebben. De gevoelens die je op dat moment voelt is echt iets wat je zelf moet ervaren, daar zijn geen woorden voor.
Gelukkig savond's even kunnen skypen met Tjitte , heit en mem ! Heel fijn!
Vandaag 23 Maart mis ik voor het eerst Heit zijn verjaardag.
Heel apart , maar waar ik ook zit op de wereld, ik denk vandaag even extra aan je heit. Ik had ook de eer om hem als eerste te feliciteren omdat het 7 uren tijdsverschil is en het dus eerder 23 maart bij ons was.
Vanochtend ging om 5 uur de wekker. Kwart over 6 zaten we in de auto en het voelde alsof het al 10 uur was, vanwege het heerlijke weertje en de vogeltjes die floten. Om 7 uur werden we verwacht in de kerk. Voor we de kerk in gingen, zagen de andere meiden dat mijn jurkje door scheen, dus dat je heel mooi mijn bh kon zien, niet netjes nee! Eshter en ik waren op het idee gekomen om van bolero te ruilen omdat die van Esther voor je borst hing. Wij heel charmant daar midden tussen die mensen onze bolero's uittrekken en om wisselen. Toen we eenmaal stonden te klungelen met die dingen, bedachten we ons dat het eigenlijk hier verboden is dat wij vrouwen onze schouders laten zien( heeft met respect en geloof te maken ). Hadden wij weer, zo typisch Hollands gedrag.
De kerdienst duurde 2 uren. Dat zag er als volgt uit: Zitten, op de knieën , staan , zingen, bidden, op de knieën, staan, zitten en dan versta je er ook nog eens helemaal niks van wat ze allemaal zeiden. Maar het was heel bijzonder om dat zo eens mee te maken. Je ziet ook dat echt (bijna) iedereen hier naar de kerk gaat. Om de 50/100m staat er namelijk wel een kerk. Ook moesten wij ons even voorstellen in het... Indonesisch.keihard in gestudeerd en toch gaat het weer niet zo soepel als je in gedachten had haha. Saya nama Monique, Saya semilan belas tahun, saya siswi guru sports atletic ( Mijn naam is monique, Ik ben 19 jaar oud, ik ben student en geef de sport atletiek).
Vanmiddag zijn we naar de tempel geweest, het leek wel een sprookje, zoveel mooie kleuren en beelden.
In de tempel heb ik kaarsjes aangestoken voor Heit, Mem, Rick, Tjitte, Gosse, Rixt, Ellis, Jelte, Rianne & Bartele.
Dit heb ik gedaan om een moment te nemen om aan mezelf en hun te denken. Een stukje kracht te geven zoals dat in het Boedhisme wordt gedaan.
Ik ben hier aan het genieten maar ook aan het uitvogelen wat al die emoties hier met mij doen. We mogen geen sorry meer zeggen van Gerard en moeten van ons zelf houden. Je gaat hier gewoon filosofisch denken en ik vind dat heerlijk.
Morgen hebben we de introductie dag op de school en komen we dus echt in contact met de kinderen. Spannend, maar ook super zin om nu ech te starten.
Een lang verhaal om te lezen, maar korter kon ik het niet maken haha.
Dikke tut van uit Indonesië
selumpa !
-
23 Maart 2014 - 12:37
Rianne :
Lieve Monique,
Wat prachtig geschreven! Ik kan mij voorstellen dat je een rollercoaster aan emoties beleefd. Je bent een sterke en bijzondere meid. Wij denken aan je! Zet um op!
Groetjes Bartele en Rianne -
23 Maart 2014 - 12:44
Holkje:
Goh Monique wat al een indrukken in korte tijd. Mooi om te lezen en je bescchrijft het ook zo mooi.
Geniet ervan en we wachten op je volgende verslag. -
23 Maart 2014 - 13:23
Alyt:
Leuk leuk leuk om te lezen Mo!! Geniet van je tijd daar en alle mooie indrukken!!
Loveyouuu -
23 Maart 2014 - 13:25
Wiep:
Prachtig allegjer Monique. mooi om te lêzen. Genietsje der mar goed fan. Dikke tût fan Wiep. Oja en noch lokwinske mei dyn hait syn jirdei. GOEIEEEEEE. -
23 Maart 2014 - 13:41
Heit En Mem En Rick:
lieve , lieve Monique,
Wat heb je dit mooi geschreven, kleine schrijfster in dop!
We kijken nu uit naar je volgende blog.
Leer jezelf daar kennen. Wij houden van je en denken aan je .
Heel bijzonder dat je daar de kaarsjes hebt aangestoken voor ons. -
23 Maart 2014 - 14:01
Anneke Holtrop:
Heel bijzonder Monique. Fijn dat we mee mogen genieten. Geniet van je tijd daar en de momenten voor jezelf. XX Anneke -
23 Maart 2014 - 19:45
Rixt:
Dag Monique,
Wat een mooi verhaal heb je geschreven. Ik kan me voorstellen dat je allemaal verschillende emoties doormaakt. Maar je bent sterk en kan dat allemaal aan. Mooi van die kaarsjes. Wij denken ook aan jou. Ik ben zeer benieuwd naar alle verhalen die vokgen. Succes meid.
Gosse en Rixt. -
24 Maart 2014 - 08:45
Hillie:
Hoi Monique,
Wy lêze ek mei, hjer!
Hâld dy taai en in dikke tút fan us allegearre út It Hearrenfean!
-
25 Maart 2014 - 16:05
Jannie De Vries:
Lieve Monique,
wat leuk om je verhaal te lezen.
geweldig, ga zo door.
wat een emoties in zo'n korte tijd, en dan moet je ook nog genieten!!!!
we denken vaak aan je.
lieve groet van Jetze, Tom en Jannie. -
25 Maart 2014 - 17:56
Klaasje:
Hoi Monique,
Wat leuk om mee te genieten van jouw grote avontuur! Geniet ervan! Groetnis fan ús allegear.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley