Mijn plekje

Hallo lieve lezers!

1 April , ik Tjitte en mijn ouders wijs maken dat we waarschijnlijk hier 3 weken langer zouden blijven in Indonesië. Haha 1 april zeker ? kreeg ik te horen. Jammer grap mislukt dus! 1 april verliep rustig, Lesje Engels gegeven en een sportles.
Lijkt weinig, is ook niet veel. Maar om mezelf even te verdedigen, het is hier ontzettend warm en omdat we de hele dag Engels en Indonesisch spreken en daar veel bij na moeten denken ben je na een dagje helemaal gesloopt!

Dinsdag 2 april ging ik verspringen (atletiek onderdeel) doen met mijn klasje. Omdat ik atletiek geef hebben ze speciaal een verspring bak gemaakt, helemaal super!
Je hebt hier weinig tot geen materiaal, dus wat je hebt ben je heel blij mee.
De Indonesische kinderen krijgen niet veel structuur op school, lachen elkaar snel uit en zijn vrij brutaal. Dat gaat natuurlijk even niet in mijn les gebeuren. Het is een hele uitdaging om de kinderen in het Engels ( wat ze bijna niet verstaan) en een klein beetje Indonesisch wat ik geleerd heb, de kinderen te vertellen dat je elkaar niet gaat uitlachen en dat je respect voor elkaar hebt.
Als je tegen de kinderen zegt : steek je hand op wanneer je iets wilt zeggen, dan steken ze hun hand op en beginnen ze meteen te praten haha.

3 april ging om 6 uur de wekker, vroeg. Maar het is hier heel vroeg licht, heel vroeg al warm en de bevolking staat hier rond een uur of 4/5 al op ? Dus als je 6 uur s'ochtends uit bed stapt en naar buiten gaat heb je het idee dat het al smiddags 12 uur is! Geen straf dus om hier wakker te worden. Na weer een lange dag met lesgeven en even over de markt te hebben gelopen kwamen Cobiena en ik huis en zagen we Esther, Savan en een meisje van school zitten. Het meisje zit bij Savan in de klas en helpt haar met de voorstelling die ze gaan maken omdat het meisje heel goed is in scripts maken en heel erg gemotiveerd is. Op het moment dat wij aankwamen lopen was het meisje helemaal in tranen en vertelde ze over haar thuis situatie. Dat ze erg arm zijn en ze vertelde dat haar vader nooit trots op haar was. We zijn met haar naar huis gelopen en mochtje een kijkje nemen in haar huis waar ze woont met haar vader, oom , tante, opa , nichtjes en broer. Ze schaamde zich erg voor haar huis maar ze was natuurlijk ook heel trots dat zij met buleh's ( blanken) thuis zou komen, dat word erg gewardeerd in de familie. Eenmaal binnen keken we ons ogen uit van verbazing. Ze leven op de buitengrond, niks geen vloer. Ze hebben geen wc ( gat in de grond) maar gewoon een hoekje waar je je behoefte doet. Als je naar boven keek , keek je naar de golfplaten die los op elkaar liggen dus je weet dat ze het niet droog zullen houden als er weer een regenbui komt!

Vrijdagochtend 4 april , alweer dag 15!
Om 8 uur sochtends hebben we een les geobserveert van een Indonesische leraar om te bekijken hoe het gaat bij hun in de les. Zoals ik al zei krijgen de kinderen niet veel structuur en regelmaat waardoor ze erg brutaal zijn. Ze zitten de hele les met hun telefoon in de hand, word natuurlijjk ook wel in Nederland gedaan maar hier word er ook echt niks van gezegd door de leraren. De kinderen lopen ook zo ongevraagd de klas uit, blijven een half uur weg en komen dan gewoon weer op hun plek zitten?!
Smiddags hadden we nog wat energie over dus hebben Esther, Cobiena en ik lekker een buikspieren kwartiertje gehouden haha en wat is dat warm, zweten! Daarna is er niks lekkerders om een koude mandi (douche) te nemen !

Zaterdagochtend een sportlesje geven, smiddags zouden we weer naar een markt toe maar er viel weer een enorme stortbui uit de lucht dus zijn we lekker met z'n 4en in bed gekropen en hebben we film gekeken : de kruisiging van Jezus.
Ontzettend heftig, veel pijniging en veel bloed. De film heeft ontzettend veel indruk op ons gemaakt en je krijgt zoveel meer respect voor het geloof.

Savonds gingen we op pad met Pastor Jacob, zonder te weten wat we gingen doen stapten we weer bij hem in de auto. Dat betekende weer hobbel de bobbel, plank gas!
We kwamen aan in een dorpje buiten Tondano waar een soort van categesatie was. De young people van Pastor, zoals hij dat zegt.
Elke zaterdagavond gaat hij naar ze toe en zingen ze liedjes terwijl hij op zijn gitaar speelt. Ook vertelt hij de kinderen hoe belangrijk het is om een doel in je leven te hebben, dat je door hard werken succesvol word. Omdat wij vanuit ons opleiding en met zelf gespaard geld hier heen zijn gekomen wou hij graag dat wij dat gingen uitleggen aan de kinderen. Zo dat ze gemotiveerd raakten om ook een droom te hebben om naar toe te leven.
Natuurlijk stond er daarna weer eten voor ons klaar ( 10 uur savonds ), braaf heben we ons bordje leeg gegeten. We raakten in gesprek met Pastor en 2 jongens die in opleiding waren voor Pastor. Ze vertelden dat als je kiest om pastor te worden dat je je hele leven er voor moet geven, dat betekend geen vrouw en kinderen. Je bent de man , vader voor iedereen om je heen dus zal je altijd klaar moeten staan voor je mensen.
Pastor slaapt door zijn drukke leven maar 3 uren per nacht , 3 uren !! Echt wat een geweldige vent, hij is altijd zo vriendelijk en ontzettend humoristisch, hoe doet hij dat toch!?

Toen ik dacht dat we savonds rond 11 uur richting huis zouden en ik eindelijk mijn bedje kon opzoeken werd Pastor gebeld en uitgenodigd voor een feestje. Pastor noemt ons zijn lievelings nichtjes en zou het leuk vinden dat wij mee gingen naar het feestje. Maar tuurlijk ik viel haast inslaap , maar we willen niks missen dus we gaan natuurlijk mee ! Eenmaal aangekomen in Tondano ergens in de bergen kwamen we bij een groothuis aan waar een joekel van een tv stond met karaoke en natuurlijk weer een tafel vol eten. Weer werden we hartelijk ontvangen en werden we uitgenodigd om karaoke te gaan zingen. Daar waren we wel aan toe even een feestje (voor hoever je dit een feestje kon noemen) Om 12 uur toen Pastor ineens begon met een gebed kwamen we erachter dat er iemand jarig was!
We raakten met 2 jonge jongens aan de praat, waarvan de vader erbij kwam staan en even luid en duidelijk vertelde dat zijn zoon mij wel zag zitten en dat we maar een stelletje moesten worden. Ondanks dat ik zo'n medeleiden met de jongen naast me had die zich ontzettend aan het schamen was voor zijn vader heb ik toch gewoon eerlijk gezegd : I have the love of my life in Belanda (Nederland) , I'm sorry haha.Toen we Pastor zo ver hadden gekregen om naar huis te gaan was het inmiddels half 2 en doken we thuis gelijk ons (harde) bedjes in! Om 7 uur de volgende ochtend zouden we eigenlijk in de kerk zijn maar daar hebben we toch even voor bedankt.

Nu zit ik weer in de lekkere chil stoel bij Gerard en hebben we een coachdag gehad.
Praten over wat er allemaal gebeurt is, wat je hebt mee gemaakt en waar je tegen aanloopt. Fijne diepgaande gesprekken waardoor je weer even goed naar jezelf gaat kijken en tot besef komt van bepaalde dingen.
Citeer: Het geheim van gezondheid voor zowel lichaam als geest is niet treuren om het verleden, geen zorgen maken over de toekomst en niet vooruitlopen op problemen, maar om wijs en eerlijk in het moment te leven.

Morgen nog 1 dagje lesgeven en dan woensdag tot zondag heerlijk naar het eilandje Bunaken waar wij even een paar dagen gaan bijtanken na de eerste pittige en overweldigende weken. Ik heb mijn plekje hier nu wel gevonden en merk nu ook dat de tijd nu al voorbij vliegt. Met alle nieuwe wijsheden die ik heb geleerd de afgelopen weken gaan we verder met de volgende weken, de volgende uitdagingen en de volgende belevenissen.

Voor de mensen die heeeel graag foto's willen zien, snap ik! Maar het lukt mij niet om foto's te plaatsen op mijn blog, Heit zal proberen vanaf thuis foto's er op te zetten maar of dat lukken gaat weten we niet. Op mijn facebook heb ik iniedergeval wel foto's staan dus kijk daar anders even op of vraag even iemand die facebook heeft!
Er is overal een oplossing voor !!

Selamat malam! ( Goedenavond voor hier )
Selemat Siang ( Goedenmiddag voor jullie)